Close

5 november 2018

Onderwijs en ‘de ander’3 min leestijd

De Palestijnse minister van Buitenlandse Zaken Riad Malki bracht woensdag een bezoek aan Den Haag om het Internationaal Strafhof ervan te overtuigen de mensenrechtenschendingen in en om de Gazastrook te onderzoeken. Tegenover NRC vertelt hij dat de buitenwereld de Palestijnse zaak nu beter begrijpt dan voorheen. Een dag eerder fladderden de Palestijnse vlaggen tijdens de tijdrit in de giro prominent in beeld. Ondertussen barstte een discussie los rond vermeend antisemitisme in het satirisch programma Sanne Wallis de Show. Enkele weken daarvoor stelde leider van de Palestijnse Autoriteit Mahmoud Abbas dat de Holocaust niet was ingegeven door religieuze motieven, maar te wijten was aan het type werk (‘woekeraars’, aldus Abbas) dat joden deden. Valt vies tegen, dat begrip.

Terwijl de discussie over moslimhaat en antisemitisme verzandt in onderlinge beschuldigingen en het al dan niet bewust verwarren van kritiek op Hamas met moslimhaat (u kunt hier ook respectievelijk ‘Netanyahu’ en ‘antisemitisme’ lezen), viel mijn oog op een stuk van Rutger Bregman op De Correspondent. Via een verhaal over de gebroeders Viljoen ten tijde van de apartheid legt hij de link met onderzoek van Gordon Allport, waarin hij op simpele wijze aantoont dat mensen toleranter worden naargelang ze meer in contact komen met ‘de ander’. Eitje dus, dat conflict in het Midden-Oosten.

Het probleem is dat op Twitter een heuse trollenoorlog aan de gang lijkt te zijn tussen anonieme toetsenbordridders die zich verschuilen achter de Israëlische of Palestijnse vlag. Of deze types regelmatig in gesprek gaan met respectievelijk Palestijnen en Israëliërs valt niet te checken, maar ik waag het te betwijfelen. Dit soort twitteraars verziekt de discussie en verdient een collectieve block. Dat geeft ons tijd om contact te zoeken met prominente figuren uit beide kampen die wél bereid zijn tot inhoudelijke discussie. Het zou prettig zijn als Amsterdamse raadsfracties de Palestijnse (DENK) en Israëlische (VVD) vlaggetjes in de tussentijd in de kast laten hangen. Tot zover de discussie in het westen.

De onderlinge haat tussen Palestijnen en Israëliërs zit zo diep dat het met een Verzoeningscommissie à la Desmond Tutu hoogstwaarschijnlijk niet snel tot een oplossing komt. Wel kunnen we investeren in onderwijs waar kinderen een open vizier wordt aangereikt. Léér Palestijnse kinderen over het belang van het Heilige der Heiligen en de verschrikkingen die het joodse volk heeft moeten doorstaan. Léér joodse kinderen over de tolerante houding van de Umayyaden en Salahadīn ten opzichte van de dhimmi toen moslims in Jeruzalem de scepter zwaaiden.

Bron: Times of Israel

Het onderzoek van Gordon Allenfort toont glashelder het effect van kennis en contact op de vooroordelen jegens iemand die buiten je eigen groep staat. In 1938 werden zwarte matrozen toegelaten tot de Amerikaanse marine. Aanvankelijk leidde dat tot veel protest, maar uiteindelijk zwakte de negatieve vooroordelen af van respectievelijk 67,2% (nooit met een zwarte matroos gevaren) tot 14,9% na vier reizen of meer.

Eerder haalde Bregman in een artikel op De Correspondent een recenter onderzoek aan van Amerikaanse sociologen die het gesprek aangingen met een groep vrijwilligers om de tolerantie ten opzichte van transgenders te vergroten. Geen anonieme discussie, maar face-to-face contact. In een gesprek van tien minuten, waarbij de proefpersoon uitvoerig aan het woord werd gelaten, werden de personen al milder. Na drie maanden bleken ze nog altijd significant toleranter dan vóór het gesprek. De gesprekken bleken het effectiefst als sprake was van ‘perspective taking’ en ‘active processing’.

Toegegeven, Nederland heeft geen direct belang bij het investeren in onderwijs met open vizier in Israël en de Palestijnse gebieden. Er is immers geen directe ‘migratiedreiging’. De intellectuele segregatie in Israël en de Palestijnse gebieden kan echter niet voortduren. Want zolang een Palestijnse kleuter wordt toegejuicht wanneer hij een steen naar een politieagent gooit en een Israëlische soldaat die een demonstrant in zijn rug schiet een heldenstatus krijgt, schuift vrede wéér een generatie op.

 

 

Dit bericht is oorspronkelijk gepubliceerd op 26 mei 2018 op http://quintenvdw.wordpress.com

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *